ေနခြင့္ကေလး

ရွိသမွ် ၾကယ္အာလံုး စုရံဳးလင္းလက္ေနသလို
ကၽြႏ္ုပ္ ခံစားရပါရဲ.
ကမၻာၾကီး ေရလႊမ္းခံရသလို
ကၽြႏု္ပ္ဘ၀ထဲ က်ိဳးေပါက္လာေလရဲ.
ခႏၶာကုိယ္ အႏွံ.မွာ ပန္းပြင္မ်ားစြာပြင့္ေနရဲ.
ေရျပင္ ေျမျပင္ ေပၚက ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းမႈအားလံုး
ကၽြႏ္ုပ္ ႏွလံုးအိမ္မွာ ေမႊးရနံ.တစ္ခုလို သင္းတံျဖာေ၀ေနျပီ
ကၽြႏ္ုပ္အေတြးမ်ား ပေလြက်ဴသံအလား ျမဴးတူးေနျပိ။
တစ္ေလာကလံုး အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္မွာ
သင့္ တံခါးဆီ လာခဲ့မည္
ၾကယ္ပြင့္မ်ားလည္း ျငိမ္သက္သြားမည္
ေတးဆုိဖို. ကၽြႏု္ပ္ မရဲေတာ့ပါ
သင့္ကုိယ္ရိပ္ေလး လသာေဆာင္မွာ ေပ်ာက္သြားသည္ထိ
ကၽြႏ္ုပ္ ေစာင့္ဆုိင္းေမွ်ာ္လင့္ေနမည္
သည္တစ္ညအတြက္
ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္သည့္ ခံစားခ်က္နဲ.
ကၽြႏ္ုပ္ျပန္သြားပါမည္။
မနက္လင္းခ်ိန္ခါ
အိမ္ေရွ.လမ္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္ ေတးဆုိေနမည္
စည္းရိဳးပန္းေလးမ်ားက ေျပာျပပါလိမ့္မည္။
ေလညင္းေလးက နားဆင္ပါလိမ့္မည္။
လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားက ကၽြႏ္ုပ္ကုိ ရပ္ၾကည့္ၾကမည္။
သူတုိ.နာမည္ကုိ ေခၚသလားလို.။
သင့္ဆႏၵေတြ ျဖည့္ခုိင္းဖုိ.
ကၽြႏ္ုပ္ကုိ သင့္အိမ္တံခါး၀မွာ ေနခြင့္ျပဳပါ
သင္ေခၚတဲ့အခါ သင့္ပုိင္နက္ထဲ ၀င္ပါရေစ။
ကၽြႏု္ပ္ကုိ
သမုဒၵရာ ေရအနက္ထဲ မႏွစ္ျမဳပ္ပစ္ပါႏွင့္
ဒုကၡဆင္းရဲျဖင့္ မေခ်မြပစ္ပါနွင့္
ျမဴမႈန္မ်ား ပိတ္ဆီးသလို သံသယျဖင့္ မလြမ္းပါနွင့္
ေထျပားျပီး မေရရာသည့္လမ္းမွာ မေနပါရေစနွင့္
၀န္မ်ားစြာ ထမ္းပိုးတင္ျပီး
ႏွလံုးသားေလးလံေအာင္ မလုပ္ပါနွင့္
သင့္အေစအပါး အျဖစ္သာ
ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ ရဲရဲစြာ ေနရခြင့္ေလးေပးပါ။

တဂိုး၏ကဗ်ာစုမွ
ဘာသာျပန္ ကုိေရႊသိမ္းမင္း