ဟုိတစ္ခ်ိန္က ကေလးဘ၀ကုိ
ျပန္လိုခ်င္ေသာ္လည္း
မင္းေရာငါပါ
ယခုေလ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ခရီးဟာ
ပင္ပန္းတယ္ ငေပ
နာရီေတြကုိ ထုိင္ၾကည့္မေနနဲ
နာရီလက္တံေတြက မရပ္ဘူး
သစ္သီးသစ္ပင္ေတြက
ပြင္ခ်ိန္တန္ပြင့္
ေဟ့ေကာင္...မင္းကေရာ...
မျမင္ရတဲ့ စိတၱဇနာမ္ဆုိတဲ့
ေမတၱာကုိ ဘယ္မွာထားသလဲ
ၾကည့္လုိက္စမ္းကြာ
သစ္ရြက္ကေလးတစ္ရြက္ ႏုဖတ္လို.
ဟာကြာ...ဘာမွမၾကာလိုက္ဘူး
သစ္ရြက္ကေလး ေျမေဆြးျဖစ္သြားျပီ
ဟူး....ပင္ပန္းတယ္ကြာ
ဒါကေတာ့ မျမင္ရတဲ့ တန္ဖိုး
No comments:
Post a Comment